مقاومت ملی، از بنیانگذاران جبهه ملی دوم، از بنیانگذاران نهضت آزادی
ایران، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی و نخستین امام جمعه تهران پس از
انقلاب. طالقانی را با آن صدای خس خس سرفه ها، با آن سیگارت هما فیلتر
دار، با آن نشستن بر روی زمین در مجلس خبرگان قانون اساسی، با نهیبی که
در نماز جمعه زد و گفت «می دانم چرا با شورا مخالف اید» و با آن سیمای
مهربان و سینه بی کینه که از پی سال ها مشقت هیچ انتقامی را بروز نمی
داد.
تا پیش از ارتحال امام خمینی تاریخ ایران تشییع جنازه ای به شکوه وداع با
پیکر طالقانی به خود ندیده بود. چندان که مراسم تدفین در روز نخست امکان
پذیر نشد و به روز بعد موکول شد.
طالقانی با بطن و متن جامعه رابطه داشت و قهرمان ملی - تختی - سراغ او می رفت .
وی در ۱۳ اسفند ۱۲۸۹ خورشیدی (برابر با روز یکشنبه ۴ ربیع الاول ۱۳۲۹
قمری) در خانواده‌ای اهل علم و دارای روحیات انقلابی در روستای گلیرد
طالقان دیده به جهان گشود، پدرش ابوالحسن علایی طالقانی نخستین استاد وی
بود. در اسفند سال ۱۳۱۶ با بتول اعلایی فرد ازدواج می‌کند.
تحصیلات ابتدایی را نزد پدر آغاز کرد و پس از آن در مدارس رضویه و فیضیه
قم تا سال ۱۳۱۷ تحصیل را تا درجه اجتهاد ادامه داد. در سال ۱۳۱۷ پس از
گذران تحصیلات در مدرسه فیضیه و رضویه قم از عبدالکریم حائری یزدی اجازه
نامه اجتهاد دریافت و در سال ۱۳۱۸ برای تدریس در مدرسه سپهسالار راهی
تهران شد.
طالقانی یکی از مخالفان فعال حکومت پهلوی بود و در موقعیت‌ها و شرایط
مختلف به مخالفت با رویه‌های جاری در حکومت دودمان پهلوی پرداخت و چندین
بار در پی دستگیری روانه زندان شد. طالقانی از طرفداران دکتر مصدق و از
اعضای جبهه ملی بود و در دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد به فعالیت در نهضت
مقاومت ملی پرداخت او در سال ۱۳۳۹ جزء هیات موسس جبهه ملی دوم بود و در
کنگره ۱۳۴۱ جبهه ملی از سوی شرکت کنندگان در کنگره به عضویت در شورای
مرکزی انتخاب شد . طالقانی سخنرانی افتتاحیه کنگره جبهه ملی ایران را
انجام داد. او همچنین در سال ۱۳۴۰ به اتفاق مهندس بازرگان و دکتر سحابی
نهضت آزادی ایران را بنا نهاد و تا پایان عمر عضو این مجموعه بود .
او در دوره‌های مختلف و شرایط گوناگون نظیر نهضت ملی شدن نفت ، نهضت
مقاومت ملی ، کودتای ۲۸ مرداد، وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به مخالفت علنی با
رویکردهای جاری حکومت پهلوی پرداخت و همچنین بارها به دلایل مختلف نظیر
پنهان کردن سید مجتبی نواب صفوی که در آن زمان فراری محسوب می‌شد یا
ارائه آموزش‌های مذهبی و مبارزاتی و انتشار اعلامیه‌های اعتراضی به تبعید
و زندان محکوم شد.
وی پس از پیروزی انقلاب ایران در بهمن ۱۳۵۷ سمت های مختلفی را بر عهده
گرفت. نخست، پس از ترور مرتضی مطهری، ریاست شورای انقلاب اسلامی را عهده
دار شد و پس از آن، با رای مردم تهران در ۱۲ مرداد ۱۳۵۸ به عنوان نماینده
این شهر راهی مجلس خبرگان قانون اساسی شد و در مرداد همان سال به عنوان
امام جمعه تهران منصوب شد و تا قبل از مرگ ۵ نماز جمعه را برگزار کرد
۱ نظر:
آفرین . خوب بود!
ارسال یک نظر